Bericht uit Granada

Nicaragua

Ten eerste willen we alle mensen die een bijdrage hebben geleverd aan het bejaardentehuis heel erg bedanken.
We hebben en gaan nog meer eten en kleding kopen!

Het is alweer een maand geleden na onze laatste bericht, dus is het weer hoog tijd om weer eens wat van onze belevenissen te laten horen. Het weekend na onze laatste bericht zijn we vijf dagen naar San Juan del Sur vertrokken om een beetje te onstpannen aan het water.
De eerste twee dagen was Eric zodanig ziek dat dit er niet echt van kwam. Omdat San Juan del Sur niet echt had wat wij op dat moment zochten (pure rust) hebben we daarom besloten om een taxi te pakken naar Playa del Coco een plek met wat de loneleyplanet bewoorde als:” A fabulous beach ringed by postcard-pretty cliffs". En we moeten zeggen dat dit ook echt klopt.
We hebben geslapen bij het enige niet dure hostel in de buurt, maar wel met het mooiste uitzicht en overheerlijk eten. De gastheer Bill uit Canada en zijn vrouw Maria uit Nicaragua hebben ons goed in de watten gelegd. We hebben onze dagen hier gesleten met te beginnen een heerlijk ontbijt in de morgen vervolgd door vertoeven op het strand, bodyborden, zwemmen. ´s Middags natuurlijk even rusten op onze grote balkon (zie filmpje) om vervolgens weer een duik te nemen in zee. ´s Avond na het eten speelden we Scrabble onder het nuttigen van een biertje. En de volgende dag deden we alles gewoon nog eens dik over.

Terug in Granada heeft Eric mee geholpen met een verhuizing van La Esperanza en Amanda heeft nog een grote tekst voor deze organisatie vertaald. Elke week nemen we ook even een kijkje bij Arnold een man uit Nederland die een hotel aan het opbouwen is, altijd wel weer mooie verhalen over de werkers hier die natuurlijk alles net niet goed doen. Het is een grote klus maar telkens als we een kijkje nemen begint het almeer ergens op te lijken.

De lessen van Eric gaan ook nog steeds door, want de tijd in Utila heeft hem niet goed gedaan. Hij is nu zijn Spaans aan het perfectioneren bij onze gastmoeder Maria die hem 2 uur per dag goed aanpakt:)
Ook heeft hij een zaterdagochtend meegevoetbald met een team in de buurt, na 1 goal en 1 assist en 20 min moest hij het veld alweer verlaten omdat zijn splinternieuwe voetbalschoenen totaal versleten waren. Toch maar merkschoenen kopen!

We hebben onze sponsorstudent Milton en de sponsorstudent van Amanda’s ouders (Roberto) ontmoet. Sinds twee jaar sponsoren wij Milton, een jongen van intussen 15 jaar die uit een achterbuurt van Granada komt, zodat hij een opleiding kan volgen. We hebben beide jongens meegenomen naar een pizzaria en vervolgens hebben we een paar leuke dingen voor ze gekocht, zoals schoenen en een voetbal. Het belangrijkste is natuurlijk dat deze jongens een opleiding kunnen volgen.
En wij zijn zeer content dat wij hier aan kunnen bijdragen.

Afgelopen weekend zijn we naar de bergstad Matagalpa geweest waar we na al de hitte in Granada af wilden koelen. We hebben hier een heerlijke wandeling gemaakt van 4,5 uur door kleine dorpjes (Bekijk filmpje van de kerk, vergeet niet je geluid aan te zetten, aiaiai!!!) en delen onbewoonde gebieden langs pottebakkerijen en over rotsen en keien in droge rivierbedden. En niet te vergeten de hoeveelheid blaffende honden onderweg waar Amanda met een hele grote boog omheen liep, met als eindstation een panorama-uitzicht over Matagalpa. Bij dit uitkijkpunt zijn we nog zonder het te weten langs een giftige(?) slang gelopen. De bewaker van het terrein heeft de slang netjes gedood en aan ons laten zien.

Na dit weekendje weg moesten we naar de hoofdstad Managua om ons visum te verlengen. Goed om te weten dat er tegenwoordig twee migratiekantoren zijn, die je natuurlijk allebei doorsturen naar de ander. Na vier uur wachten, heen-en-weer-taxiën, de lelijkste pasfoto's ooit nemen en weer wachten, werd ons verteld dat we het visa niet konden verlengen. Terug in Granada is ons dit vandaag toch gelukt. Hoezo bureaucratie?

We hebben intussen besloten hier nog twee weken te blijven en dan weer door te reizen.
De volgende keer dus een verhaal uit Costa Rica!

Wij hopen dat alles goed gaat met iedereen.

Groetjes
Eric en Amanda