Viva Colombia!
Door: Eric en Amanda
Blijf op de hoogte en volg Eric
09 Mei 2009 | Colombia, Ipiales
Op het moment van schrijven zitten we op de grens tussen Colombia en Ecuador.
De afgelopen weken hebben we ontzettend veel gedaan en erg van Colombia genoten.
Zo zijn we onder andere in Bogota geweest, een stad met 7,5 miljoen inwoners, Je loopt dus nooit alleen op straat. Hier hebben we het alom bekende goudmuseum hebben bezocht en een museum met schilderijen en beelden van Botero, een bekende Colombiaanse kunstenaar (bekend om zijn portretten van dikke mensen). Vanuit Bogota hebben we in het dorp Zapiquira een kathedraal bezocht, die zich onder de grond bevindt in een zoutmijn. Dit is de enige kathedraal waarvan je de muren mag aflikken!
Na Bogota was Medellin aan de beurt, een moderne stad met een geweldig metrosysteem. Alles binnen loopafstand, veel parken om te bezoeken en een heerlijk klimaat. Elke dag lente, dus overal zie je veel terrasjes om een lekker drankje te nuttigen. We zaten in een gezellig hostel, met bbq, waar we volop gebruik van hebben gemaakt. Ook de pingpongtafel missen we nu nog. Medellin is de stad bij uitstek om te paragliden. Dus namen we de bus naar een hoge berg in de buurt met uitzicht over de stad om een tandemvlucht te maken. Het uitzicht was adembenemend en de hoogte die we bereikten ook. Voorbijkomende vliegtuigen zaten net zo hoog als wij! Een bijzondere ervaring.
Als laatste hebben we nog een uitstap gemaakt naar El Penol, een enorme steile rots van 120 meter hoogte met een geweldig uitzicht over meren en dorpjes in de buurt. Onderweg werden we gestopt door het Colombiaanse leger dat overal langs de wegen aanwezig is. Busjes worden regelmatig gestopt en iedereen moet uitstappen. Daarna worden de mannen gefouilleerd en moeten de vrouwen hun tasjes openmaken. De eerste keer is dat best indrukwekkend, maar veiligheid gaat voor en de soldaten zijn allemaal hartstikke aardig.
Na Medellin zijn wij vertrokken richting Salento, een dorpje in het midden van het land.
In de buurt van Salento ligt een vallei, Valle de Cocora, met enorme palmbomen in een intens groen, groen, groen landschap. Dit is tot dusver het mooiste landschap dat wij hebben gezien tijdens onze reis. Samen met Bostjan, een Sloveense jongen, hebben we een wandeltocht gemaakt. Eerst richting een boerderij hoog in de bergen waar we koffie met een blok kaas kregen van de boer en zijn vrouw. Daarna liepen we door de modder en over bruggen van boomstammen naar een andere boerderij met mooi uitzicht op de bergen. Vervolgens liepen we door de wolken naar de vallei met de palmen. Het is moeilijk uit te leggen hoe mooi het was, de foto’s geven een indruk van hoe mooi het was.
Na Salento zijn we via Popayan, waar we onze tassen achter lieten, naar Tierradentro gegaan.
De busreis duurde 6 uur. Dit is niet zo vreemd, maar als je bedenkt dat de afstand 120 kilometer was, begrijp je beter hoe de staat van de weg was. Het is een wonder dat de bus niet vast kwam te zitten in de modder of door een aardverschuiving van de bergen gleed. Erg spannend en erg mooi. Maar we hebben het overleefd en kwamen aan in het minuscule dorpje Tierradentro, waar wij de enige toeristen waren. Het dorpje telde maar liefst 1 kroegje dat door lilliputter Fabian en zijn lilliputtervrouw werd gerund. Hier hebben we voor het eerst van ons leven cocathee genuttigd. Cocathee smaakt als groene thee en heeft verder geen enkele uitwerking. Er waren wel veel hostels bij de lokale mensen thuis en wij eindigden bij een stokoud echtpaar die al 30 jaar hetzelfde hostel runde. Ze hadden nog steeds gastboeken van die tijd. Ze waren ontzettend lief, net een opa en oma.
Rondom Tierradentro bevinden zich allemaal ondergrondse tombes, uitgehakt uit steen. Het is niet bekend welke mensen deze tombes 2800 jaar geleden maakten, maar de kleuren en beelden zijn allemaal nog in behoorlijk goede staat. Om een graftombe te bezoeken, moesten we elke keer een steile stenen trap af van maximaal 7 meter. Deze graven zijn nergens anders te vinden en werden pas 55 jaar geleden ontdekt door een jager die achter een gordeldier aanzat.
Na de wandeling langs de graven hebben we direct de bus weer gepakt naar Popayan om daar een paar dagen te werken.
Nu zitten we op de grens tussen Colombia en Ecuador, in het dorp Ipiales. Naast Ipiales ligt het dorp Las Lajas, waar een pelgrimskerk staat. De rotsmuren langs het pad dat leidt naar de kerk zijn bedekt met tegels van pelgrims die de maagd Maria danken voor haar wonderen.
Volgens de verhalen is Maria hier in de 18e eeuw verschenen op een rots. Deze rots is het huidige altaar van de kerk. De kerk is dus aan deze rots vastgebouwd boven een enorm diep dal.
Dit is onze laatste dag in Colombia. We hebben het zeer naar onze zin gehad. Hopelijk brengt Ecuador ons net zoveel plezier!
Groetjes,
Eric en Amanda
De afgelopen weken hebben we ontzettend veel gedaan en erg van Colombia genoten.
Zo zijn we onder andere in Bogota geweest, een stad met 7,5 miljoen inwoners, Je loopt dus nooit alleen op straat. Hier hebben we het alom bekende goudmuseum hebben bezocht en een museum met schilderijen en beelden van Botero, een bekende Colombiaanse kunstenaar (bekend om zijn portretten van dikke mensen). Vanuit Bogota hebben we in het dorp Zapiquira een kathedraal bezocht, die zich onder de grond bevindt in een zoutmijn. Dit is de enige kathedraal waarvan je de muren mag aflikken!
Na Bogota was Medellin aan de beurt, een moderne stad met een geweldig metrosysteem. Alles binnen loopafstand, veel parken om te bezoeken en een heerlijk klimaat. Elke dag lente, dus overal zie je veel terrasjes om een lekker drankje te nuttigen. We zaten in een gezellig hostel, met bbq, waar we volop gebruik van hebben gemaakt. Ook de pingpongtafel missen we nu nog. Medellin is de stad bij uitstek om te paragliden. Dus namen we de bus naar een hoge berg in de buurt met uitzicht over de stad om een tandemvlucht te maken. Het uitzicht was adembenemend en de hoogte die we bereikten ook. Voorbijkomende vliegtuigen zaten net zo hoog als wij! Een bijzondere ervaring.
Als laatste hebben we nog een uitstap gemaakt naar El Penol, een enorme steile rots van 120 meter hoogte met een geweldig uitzicht over meren en dorpjes in de buurt. Onderweg werden we gestopt door het Colombiaanse leger dat overal langs de wegen aanwezig is. Busjes worden regelmatig gestopt en iedereen moet uitstappen. Daarna worden de mannen gefouilleerd en moeten de vrouwen hun tasjes openmaken. De eerste keer is dat best indrukwekkend, maar veiligheid gaat voor en de soldaten zijn allemaal hartstikke aardig.
Na Medellin zijn wij vertrokken richting Salento, een dorpje in het midden van het land.
In de buurt van Salento ligt een vallei, Valle de Cocora, met enorme palmbomen in een intens groen, groen, groen landschap. Dit is tot dusver het mooiste landschap dat wij hebben gezien tijdens onze reis. Samen met Bostjan, een Sloveense jongen, hebben we een wandeltocht gemaakt. Eerst richting een boerderij hoog in de bergen waar we koffie met een blok kaas kregen van de boer en zijn vrouw. Daarna liepen we door de modder en over bruggen van boomstammen naar een andere boerderij met mooi uitzicht op de bergen. Vervolgens liepen we door de wolken naar de vallei met de palmen. Het is moeilijk uit te leggen hoe mooi het was, de foto’s geven een indruk van hoe mooi het was.
Na Salento zijn we via Popayan, waar we onze tassen achter lieten, naar Tierradentro gegaan.
De busreis duurde 6 uur. Dit is niet zo vreemd, maar als je bedenkt dat de afstand 120 kilometer was, begrijp je beter hoe de staat van de weg was. Het is een wonder dat de bus niet vast kwam te zitten in de modder of door een aardverschuiving van de bergen gleed. Erg spannend en erg mooi. Maar we hebben het overleefd en kwamen aan in het minuscule dorpje Tierradentro, waar wij de enige toeristen waren. Het dorpje telde maar liefst 1 kroegje dat door lilliputter Fabian en zijn lilliputtervrouw werd gerund. Hier hebben we voor het eerst van ons leven cocathee genuttigd. Cocathee smaakt als groene thee en heeft verder geen enkele uitwerking. Er waren wel veel hostels bij de lokale mensen thuis en wij eindigden bij een stokoud echtpaar die al 30 jaar hetzelfde hostel runde. Ze hadden nog steeds gastboeken van die tijd. Ze waren ontzettend lief, net een opa en oma.
Rondom Tierradentro bevinden zich allemaal ondergrondse tombes, uitgehakt uit steen. Het is niet bekend welke mensen deze tombes 2800 jaar geleden maakten, maar de kleuren en beelden zijn allemaal nog in behoorlijk goede staat. Om een graftombe te bezoeken, moesten we elke keer een steile stenen trap af van maximaal 7 meter. Deze graven zijn nergens anders te vinden en werden pas 55 jaar geleden ontdekt door een jager die achter een gordeldier aanzat.
Na de wandeling langs de graven hebben we direct de bus weer gepakt naar Popayan om daar een paar dagen te werken.
Nu zitten we op de grens tussen Colombia en Ecuador, in het dorp Ipiales. Naast Ipiales ligt het dorp Las Lajas, waar een pelgrimskerk staat. De rotsmuren langs het pad dat leidt naar de kerk zijn bedekt met tegels van pelgrims die de maagd Maria danken voor haar wonderen.
Volgens de verhalen is Maria hier in de 18e eeuw verschenen op een rots. Deze rots is het huidige altaar van de kerk. De kerk is dus aan deze rots vastgebouwd boven een enorm diep dal.
Dit is onze laatste dag in Colombia. We hebben het zeer naar onze zin gehad. Hopelijk brengt Ecuador ons net zoveel plezier!
Groetjes,
Eric en Amanda
-
10 Mei 2009 - 08:52
Elisa:
Wat ontzettend mooi zeg!! Vooral de 360 panorama en die superhoge palmbomen! Wat fijn dat jullie het zo leuk hebben gehad in Colombia. Over de oude taal in Ecuador hebben we nog colleges gehad, dus ben benieuwd of je daar nog iets van opvangt in een buitengebied ofzo... -
10 Mei 2009 - 16:27
Christianna:
Hoi!!!!!! Wat n mooie foto's weer! Hihi, die gekleurde kuikentjes zijn ook leuk, zeg! Was het voor Pasen? ;-) xx -
11 Mei 2009 - 07:16
Robert:
wow, erg leuke foto's! Mooi om een stukje Colombia te zien en vooral de las lajas kathedraal ziet er erg mooi uit zeg. En nu bijna in Peru; ik kan niet wachten om de foto's van cuzco en de inca trail hier tegen te komen. Enjoy! -
11 Mei 2009 - 13:41
Mariëlle:
Dat zijn wel hele grote "hamsters"!
Ik zie/lees dat jullie je nog steeds prima vermaken. Veel plezier ook weer in Ecuador. -
11 Mei 2009 - 18:34
Michael Bakker:
ziet er inderdaag heel mooi uit, heeel veeeeeel plezier nog
groeten michael -
15 Mei 2009 - 11:33
Rik:
Klinkt goed allemaal daar zeg! Ik zit ondertussen nog rustig een paar dagen in Tokyo! Hier gaat t openbaar vervoer 300km/h!;)
-
19 Mei 2009 - 07:06
Madre:
Hai lieve schatten,
In drukwekkend hoor en ik moet zeggen het gebied met die palmen ziet er fantastisch uit.
Maar ik denk nooit dat de foto`s dat kunnen weergeven wat jullie in echt hebben gezien en gevoelt daar.
En er staat weer een hond op een foto, het is dan wel een beeld, maar toch.
Lieverds doe voorzichtig en geniet er maar lekker van.
Liefs met dikke knuffels en kusjes.
Madre -
21 Mei 2009 - 08:52
Robert & Jacq:
Het lijkt wel één groot sprookje! Zelfs de 360 van El Penol, lijkt een prachtige fantasie wereld.
Mooi hoor.
Liefs R&J -
15 Juni 2009 - 16:56
Marloes:
Nemen jullie wel een roze kuikentje voor mij mee :D
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
